اجرای طرح توانمندسازی جوامع محلی روستاهای هم‌جوار جنگل

با توجه به کنوانسیون تنوع زیستی سازمان ملل متحد، دولت ها موظف هستند تا سال 2020 میلادی جنگل‌ها را با اطمینان از حفاظت از تنوع‌زیستی آن به طور پایدار مدیریت کنند و باید میزان از میان رفتن زیستگاه‌های طبیعی از جمله جنگل‌ها به نصف و در جاهای که مقدور است به صفر کاهش یابد.

اجرای آزمایشی طرح توانمندسازی جوامع محلی روستاهای هم‌جوار جنگل و جنگل‌نشینان با هدف تغییر معیشت و همگام کردن آن با پتانسیل جنگل و استفاده از توان بالقوه موجود و شناسایی شده از اردیبهشت سال 1392 مورد توجه قرار گرفت هم‌چنان ادامه دارد.

در این راستا 30 هزار هکتار عرصه جنگلی در شهرستان های رودبار و سیاهکل(روستاهای براگور بالا و پایین، گردپشته، شهربیجار و...) در طرح مذکور گنجانده شد.

با عنایت به نقش ویژه شورای برنامه‌ریزی استان‌ها در ایجاد هماهنگی‌های بین بخشی و تأکید بر ماده 58 قانون برنامه چهارم توسعه مبنی بر التزام دولت برای تسریع در اجرای برنامه حفاظت و بهره‌برداری پایدار از تنوع زیستی کشور و با ابراز نگرنی از تهدید چشم‌اندازهای جنگل‌های هیرکانی به‌علت فعالیت‌های توسعه غیراصولی و بهره‌برداری‌های ناپایدار از جنگل و دستیابی به اهداف سازمانی با ایجاد معیشت‌های پایدار و همگام با طبیعت در برنامه پروژه مذکور که در راستای پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل‌های هیرکانی است، منظور شد و به مرحله اجرا درآمد.

«محسن رحمانی»، مالک کارگاه صنایع‌دستی روستای براگور بالا در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به راه‌اندازی این کارگاه با هدف ایجاد درآمد، اظهار کرد: در کنار این کارگاه باغبانی، کشاورزی و زنبورداری می‌کنم و مرغ و اردک پرورش می‌دهم.

وی با بیان این‌که از چوب‌های جنگلی برای تولید صنایع‌دستی استفاده می‌کنم، گفت: هم‌اکنون از چوب درختان میوه‌ای مانند توت و گلابی استفاده می‌کنم، اما برای صنایع‌دستی چوب درختان افرا و گردو مرغوب‌تر است.

رحمانی، تولید چوب را بزرگترین مشکل خود دانست و خاطرنشان کرد: تولیدات چوبی این کارگاه در بازار فروخته می‌شود و از این‌رو در صورت وجود چوب می‌توانم به کارگاهم رونق ببخشم و چند نفر را مشغول کنم.

«رضا پورباقر»، تولیدکننده برنج بدون سم و کود(آی.پی.ام) در روستای شهر بیجار هم در گفت وگو با ایسنا، از فروش خوب محصولات خود در بازار گفت و یادآور شد: برنج بدون سم و کود 5000 تومان گران‌تر از برنج معمولی است و پیش از برداشت محصول، پیش خرید می‌شود.

وی با بیان این‌که در حدود 10 هکتار کشت برنج بدون سم و کود دارم و سالانه 9 تن برداشت می‌کنم، افزود: باید در سطح وسیعی کار کنیم تا درآمد خوبی داشته باشیم، چون استفاده نکردن از سم و کود تولید را کاهش می‌دهد. البته امروز مردم با مزایای برنج سالم آشنا هستند و از ما خوب می‌خرند.

این کشاورز، محصول خود را دارای مجوز جهاد کشاورزی از نظر سلامت دانست و خاطرنشان کرد: وقتی به مزارع سم و کود می‌زنیم، وارد رودخانه می‌شود و حیات آبزیان و حیوانات منطقه را به خطر می‌اندازد.

پورباقر، واگذاری طرح‌های پارک جنگلی به شرکت تعاونی‌های محلی، ایجاد قرق‌های اختصاصی، برگزاری کلاس‌های راهنمایان گردشگری، صنایع‌دستی و... و تعیین منطقه فریرود و زیلکی رود به‌عنوان مناطق ویژه تنوع زیستی را از جمله انتظارات جوامع محلی دانست.

«حافظ باقری»، مالک یک خانه بوم‌گردی هم با بیان این‌که در گذشته دامدار بودم، خاطرنشان کرد: به کمک پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل‌های هیرکانی کار جذب توریست را آغاز کردم که درآمد آن از دامداری بیشتر است.

وی با اشاره به کسب عنوان کارآفرین برتر در شهرستان، یادآور شد: دام آسیب زیادی به جنگل می‌زند، چون اجازه نمی‌دهد درختان زادآوری داشته باشند.

باقری، خود را یک انسان محیط‌زیستی دانست و تصریح کرد: وقتی اقدام به راه‌اندازی اقامتگاه بوم‌گردی کردم، محیط‌زیست را اولویت قرار دادم که به اندازه ظرفیت جذب گردشگر داشته باشم.

«محمود ضرابی‌مهر» هم با اشاره به نقش جوامع محلی در حوزه تنوع زیستی، گفت: در گذشته شکار می‌کردم، اما با دانش گردشگری طبیعت(اکوتوریسم) آشنا شدم و دریافتم حفظ جنگل و حیات وحش آن می‌تواند برای من و نسل آینده من یک منبع درآمد و یک تفریح لذت‌بخش باشد.

وی با بیان این‌که هم‌اکنون به انتخاب درست نقاط دوربین‌گذاری حیات وحش کمک می‌کنم، یادآور شد: امروز با نقش جنگل در تأمین معیشت آشنا هستم و با درگیر شدن در فعالیت‌های پروژه مدیریت چندمنظوره جنگل‌های هیرکانی از دیگر جنبه‌های بهره بردن از جنگل و حیات‌وحش اطلاع دارم.

انتهای پیام